Jako, że nie mam pomysłu na ciąg dalszy tego mojego opowiadania.. tzn. wiecie urwałam w trakcie i ciężko mi wrócić i zacząć pisać, tak jakby nie było przerwy. Więc zacznę pisać kontynuację, ale już po jakimś czasie i będę nawiązywać do tego co było.
Tak więc wróciłam (chyba) i biorę się do pracy ! Ale pamiętajcie, że mam swoje życie, zdarzają się braki czasu na cokolwiek i będzie mi ciężko pisać rozdziały codziennie, więc myślę, że jeśli mi się uda to będę dodawała jeden (w porywach dwa) rozdziały na tydzień, OK? :)
Wiesz mamo, przez ostatnie pół roku naprawdę wszystko się zmieniło. Nie sądziłam, że w tak krótkim czasie może wydarzyć się aż tyle.. Wszyscy cieszyliśmy się na nowy rok w Studio On Beat, na nowe wyzwania, przygody i występy, ale chyba nikt z nas nie spodziewał się, że nasze sprawy przybiorą taki obrót. Wszystko zupełnie się zmieniło, a nasza paczka chyba już całkiem się posypała.. No ale zacznę od samego początku..
Lena i Braco pojechali w trasę koncertową Leny, rozwijać jej karierę, a Napo wyjechał do Francji, ale o tym wspominałam wcześniej..
Później pojawiła się Lara i Federico i zaczęli nam sprawiać problemy, mieszać się w związki, ale byliśmy wszyscy razem i jakoś sobie z nimi poradziliśmy. Oczywiście z Larą było dużo gorzej, bo Fede zrozumiał, że Fran kocha tylko Marco i szybko odpuścił, po czym zaprzyjaźnił się z nami. Co najśmieszniejsze jego najlepszym przyjacielem jest Marco. Ale właściwie wszyscy cieszyliśmy się z takiego obrotu sprawy. I wiesz... już myśleliśmy, że wszystko jest okej, Lara też odpuściła i wszystko zaczęło się układać.. Ale oczywiście to była tylko cisza przed burzą, przed ogromną nawałnicą.. Wszyscy wiedzieliśmy, że Tomas ma wrócić do Hiszpanii, było ciężko się z tym pogodzić, ale wreszcie jakoś przyjęliśmy to do wiadomości i zaakceptowaliśmy. Nawet Lu się z tym pogodziła i wiedziała, że to dla jego dobra, że będzie z rodziną.. To wszystko wydaje się takie super, przecież o tym wiedzieliśmy, pogodziliśmy się z tym, a on tak po prostu z dnia na dzień spakował się i z nikim się nie żegnając wyjechał.. Zranił nas, a najbardziej Ludmiłę.. Tak bardzo jak go lubiłam, w tamtej chwili go znienawidziłam.. Tak właściwie, to właśnie przez niego wszystko zaczęło się psuć..
Ludmiła zamknęła się w sobie, załamała się, z nikim nie chciała rozmawiać, wszystkich od siebie odpychała.. Wszyscy cierpliwie czekaliśmy, aż w końcu da nam jakiś znak, każdy z nas o nią walczył, ale to wszystko było na nic.. Ona nie chciała naszej pomocy. Po tym wszystkim zmieniła się. Zaczęła zachowywać się jak gwiazda, wszystkich poniża, wywyższa się i myśli, że we wszystkim jest najlepsza, a sama siebie nazywa Supernową. Stała się arogancka, kłamliwa i ciągle knuje jakieś intrygi i oczywiście zawsze musi być w centrum zainteresowania.. Najgorsze jest to, że teraz jej najlepszą przyjaciółką jest Lara i razem uprzykrzają innym życie, właściwie to je zatruwają jadem.. Aż ciężko w to uwierzyć, ale to prawda. Ludmiła Ferro, którą znałam i kochałam już nie istnieje albo jest schowana gdzieś bardzo głęboko, zepchnięta na samo dno.. Po tym już wszystko zaczęło się psuć.. Naprawdę dosłownie wszystko..
Cami rozstała się z Louie'm, tak po prostu. Chociaż może nie tak po prostu, zapomniałam wspomnieć, że w szkole pojawił się Sebastian i to właśnie dlatego Camila postanowiła zerwać z Broadway'em.. Okej rozumiem, że się zakochała w kimś innym i w ogóle, no przecież takie rzeczy się zdarzają, ale mieszkam z Broadway'em i widzę, co się z nim dzieję i jaki jest załamany.. Pewnie byłoby mu łatwiej, gdyby Cami trochę się wstrzymała z upublicznianiem swoich uczuć do Seby, no ale niestety, mój kuzyn cały czas musi na to patrzeć w szkole.. A ona świata nie widzi poza Sebą i nie ma już nawet czasu dla przyjaciół.. Bardzo mu współczuję, nie mogę patrzeć na niego, kiedy przepełnia go ten ból, ale z dnia na dzień jest coraz lepiej, więc jestem dobrej myśli, że niedługo się pozbiera.. A ja..
Ja.. Kocham Leona zawsze będę go kochać, naprawdę, ale teraz.. To wszystko jest takie dziwne, bezsensowne i cholernie boli.. Chodzi o to, że nasza szkoła współpracuje z You-Mix. Najpierw był konkurs Talentos21 i wygrał Fede, a później po jakimś czasie odbył się pokaz, jeśli tak mogę to nazwać.. W każdym razie wszystko było świetnie do momentu, kiedy śpiewałam z Diego Yo soi asi.. tak mi głupio i wstyd, do teraz, chociaż już minęły prawie trzy miesiące.. Na koniec piosenki Diego mnie pocałował, nie spodziewałam się tego. Przecież jest/był kumpelem Leona, zupełnie nie wiem dlaczego to zrobił, ale stało się.. A moje życie w tamtej chwili całkiem się posypało.. Zaczęłam się kłócić z Leonem, przestaliśmy sobie wierzyć i ufać, a mimo wszystko nadal się kochamy. Nie wiem, czy uda nam się to posklejać jest ciężko. Oczywiście całą tą sytuację wykorzystała Lara i była przy Leonie, kiedy tego potrzebował.. Pokierowała nim tak, że teraz właściwie nie potrafi bez niej żyć, uważa ją za swoją przyjaciółkę, powierniczkę sekretów.. Wiem, że teraz będzie, że jestem zazdrosna i w ogóle, ale ja wiem, że ona go wykorzystuje, manipuluje nim, żeby dopiec mi i w końcu go zrani.. Nie chcę tego, nie mogę na to pozwolić, ale niestety.. Leon mi nie wierzy, myśli, że chce go skłócić z Larą, bo przecież ona nie jest taka.. A przy mnie jest Diego i mnie wspiera, za co jestem mu wdzięczna, ale to tylko komplikuje sprawę z Leonem.. Sama nie wiem, co mam myśleć i co robić? Kocham Leona i wiem, że on też mnie kocha, ale co to daje? Jedno wydarzenie zmieniło wszystko i teraz już nic nie jest takie samo.. Czasem jak kłócę się z Fran, to w nerwach mówi, że sama się prosiłam o ten pocałunek, bo wysyłałam do Diego jakieś dziwne sygnały, ale to nie prawda.. A może? Sama już nie wiem, co naprawdę się tam wydarzyło i dlaczego.. A skoro już mowa o Francesce..
Nadal jesteśmy przyjaciółkami i to się nie zmieni, ale jej związek też przechodzi kryzys.. Nagle, niewiadomo skąd pojawiła się była dziewczyna Marco - Ana.. I oczywiście zaczęła mieszać.. Czemu byłe zawsze muszą się mieszać, co z nimi jest nie tak? W każdym razie, Fran znosiła naprawdę dużo, ale każdy ma jakieś granice cierpliwości i dziewczyna w końcu nie wytrzymała, pękła.. Mają przerwę z Marco, chociaż chłopak cały czas o nią walczy, pokazuje jej swoją miłość, mimo wszystko moja przyjaciółka nie jest w stanie zdecydować się na powrót do niego, chce to zrobić, bo strasznie go kocha, ale gdzie jest Marco, pojawia się też Ana.. Ale wiesz, wierzę, że do siebie wrócą, na pewno tak będzie. Jest też plus, to znaczy nie wiem czy to plus czy nie, ale zaprzyjaźniłam się bardzo z Marco, pomagam mu odzyskać Fran, doradzam, co ma robić, a on w zamian jest przy mnie i przy Broadway'u.. I tak tworzymy "trójcę świętą".. w tych dziwnych zmianach chociaż to pociesza i daje nadzieję, a skoro Marco przyjaźni się też z Fede, to i on spędza z nami czas i tak nasza mała paczka zaczyna się powiększać, co daje mi nadzieję, na powrót starych czasów.. Jest też z nami Diego, ale on jak na dobrego przyjaciela przystało odsuwa się w cień, bo nie chce sprawiać mi więcej problemów, no a to powoduje oczywiście, że ja chce, żeby był z nami, bo przecież przeze mnie nie może rezygnować ze spotkań z przyjaciółmi.. Błędne koło.
Wiesz, co jeszcze mnie boli.. Angie wyjechała, na stałe.. Do teraz ciężko mi się z tym pogodzić, była zawsze przy mnie, zawsze mogłam na nią liczyć, a teraz jej nie ma.. To tak strasznie boli.. Czuję się tak, jakby zabrała ze sobą część mnie, część mojego serca. Oczywiście mamy kontakt, dzwonimy do siebie, piszemy, rozmawiamy na skype, ale to już nie to samo.. Dokładnie nie wiem czemu to zrobiła, ale wiem, że gdyby nie musiała to by została.. Tata też bardzo cierpi z tego powodu, chociaż może cierpi to za dużo powiedziane, ale na pewno bardzo brakuje mu Angie.. A jeśli już wspominam o tacie, to rozstał się z Jade, miałam rację chciała go tylko wykorzystać i zdobyć jego majątek, na szczęście w porę się zorientował i zakończył ten chory związek. I teraz jest sam, ale jest szczęśliwy, widzę to w jego oczach i to bardzo mnie cieszy..
W tym całym bagnie, bo tylko tak mogę to nazwać.. Tylko nasze Naxi pozostało bez zmian. Cały czas są razem, kochają się mocno i chyba nic nie może tego zepsuć. Naty miała chwilę sławy, jej zdjęcia z sesji zdjęciowej pokazały się w najbardziej znanej gazecie w Buenos Aires. Oczywiście Maxi był wtedy bardzo zazdrosny, bo do Naty co chwilę podchodzili jacyś chłopacy i chcieli od niej numer albo coś, ale ona nie zwracała na nich uwagi, bo dla niej liczy się tylko Maxi i w końcu chłopak sobie odpuścił zazdrość i teraz są przeszczęśliwi. Aż miło na nich popatrzeć i na chwilę oderwać się od tych wszystkich problemów i bólu.. Oczywiście Ludmi musi wprowadzać w życie Naxi trochę kłopotów.. jak sama mówi, robi to, żeby się nie nudzili.. Mimo to, oni są razem i nie zwracają uwagi na przeciwności losu i cieszą się sobą. To piękne.
Podsumowując, naprawdę wiele się zmieniło.. Nie jestem z Leonem. Tomas wyjechał, a Lu przyjaźni się z Larą i uprzykrza innym życie. Fran rozstała się z Marco, przez Anę.. Cami zerwała z Broadway'em dla Seby. Angie wyjechała. Tata nie jest już z Jade. Fede zaprzyjaźnił się z nami. A największe szczęście daje nam wszystkim Naxi. Trochę nam się posypała paczka i w ogóle wszystko.. Chociaż z drugiej strony nadal jesteśmy wszyscy razem. Zawsze możemy na siebie liczyć i w ostateczności zrobić coś razem i znosić siebie nawzajem. Ale z trzynastoosobowej paczki została nas tylko piątka, plus minus ósemka (licząc Fran, która rzadko się z nami spotyka, nie chce sprawiać bólu sobie i Marco, co w sumie jest głupie, bo mogliby pobyć chociaż przez chwilę razem i cieszyć się przyjaciółmi. I licząc Naxi, oni zazwyczaj nie mają czasu się z nami spotykać wolą swoje towarzystwo). Chciałabym, aby wszystko wróciło do normy, żebyśmy znowu byli razem, tak jak za starych dobrych czasów..
Wiesz mamo jest jedno uczucie we mnie, które nie daje mi spokoju.. Mimo tego wszystkiego, co się wydarzyło, gdzieś we mnie siedzi ogromne szczęście i próbuje się wydostać.. A ja nie wiem dlaczego i skąd się wzięło.. Żałuję, że Cię ze mną nie ma, że nie mogę Ci tego wszystkiego opowiedzieć, poradzić się Ciebie.. Tęsknię."
Już chciałam zamknąć pamiętnik, ale nagle coś mi się przypomniało.
"Zapomniałabym wspomnieć, że pojawiło się małe światełko w tunelu jeśli chodzi o Lu. Coraz częściej rozmawia z Fede, spotykają się i widzimy, że ma na nią wpływ, więc może uda mu się przywrócić naszą starą Ludmiłę i chociaż coś wróci do normy.. Tej myśli będę się trzymać i będę mieć nadzieję.
To już chyba wszystko, co chciałam Ci przekazać. Jak tylko coś się zmieni, to będę informować. Chciałabym porozmawiać z Tobą twarzą w twarz.. Proszę pomóż mi to wszystko rozwiązać i zmienić.."
Napisałam ostatnie zdanie i zamknęłam swój pamiętnik. Nareszcie wylałam gdzieś swoje emocje, uczucia i myśli, które bardzo długo w sobie dusiłam, nareszcie zrzuciłam trochę tego ciężaru ostatnich miesięcy. Wiem, że nie porozmawiałam z nikim, tylko napisałam to w pamiętniku, ale jest mi dużo lżej.. Chciałabym porozmawiać z mamą, tak twarzą w twarz. Chciałabym, żeby coś mi doradziła, pomogła rozwiązać tą sytuację, chciałabym żeby po prostu przy mnie była..
Mam szczerą nadzieję, że już niedługo coś się zmieni i będzie inaczej, lepiej..
No więc wróciłam!
Ten 30. rozdział to jakiegoś specjalnego szału nie robi.. Jest krótki, ale chyba w miarę treściwy. Oczywiście w każdym kolejnym rozdziale coś się będzie wyjaśniać, coś komplikować.. Wiecie jak jest. Tutaj chciałam pokazać zmiany..
Mam nadzieję, że Wam się spodoba :) No i że nadal będziecie czytać moje opowiadanie mimo długiej nieobecności..
Dobra nie przynudzam już.
MartuLLa.
